Rond 1873, een paar jaar na de afschaffing van de slavernij, kwamen de Hindoestaanse voorouders van Theo met de boot van India naar Suriname om daar als contractarbeiders te gaan werken op de plantages. Enkele generaties later, net voor de onafhankelijkheid van Suriname in november 1975, vertrokken Theo, zijn vrouw en twee kleine kinderen naar Nederland. Er lag sneeuw. Zijn broer, die al in Dordrecht woonde, stond op Schiphol klaar met winterjassen.

Al de volgende dag ging Theo met zijn broer naar het stadskantoor om te solliciteren voor een baan in het onderwijs. Hij werd ingeschreven als invaller. Elke ochtend ging hij met zijn lunchpakket naar het stadskantoor om daar te wachten tot iemand zich ziek meldde. Aan het einde van de dag liep hij steeds weer een andere route naar huis om Dordrecht beter te leren kennen. 

Dordrecht werd hun thuis. De kinderen groeiden er op en Theo werkte jarenlang als wiskundeleraar. Zijn vrouw kreeg een baan als administratief medewerkster bij de gemeentebelastingen en de sociale dienst. Nu zijn ze beiden met pensioen.

Ook al wonen ze in een hele prettige buurt waar ze veel mensen kennen, zorgen zijn er wel. Theo: "het opkomend populisme leert mensen dat anderen buitensluiten geaccepteerd is." Een van zijn kleinkinderen kreeg te maken met discriminatie op school vanwege zijn krullen en zijn tint. “En dat is heel erg hard.”

Ook vind hij het als seculiere moslim jammer hoe zijn geloof steeds meer als extreem wordt neergezet in de media. De schoonheid van het Islamitische geloof krijgt nog maar zo weinig aandacht. Aan de salafistische zienswijze heeft hij een grote hekel. "Hun denkbeelden hebben niets te maken met ons geloof."

 

Geboren te: Paramaribo, Suriname. * Afkomst vader: Suriname * Afkomst moeder: Suriname. * Burgerlijke staat: Gehuwd * Kinderen: Drie. * Beroep: Leraar wiskunde (sinds 10 jaar gepensioneerd). * Hobbies: Muziek luisteren, voetbal, Formule 1. * Favoriete nieuwsbron: NRC Favoriet TV programma: Documentaires, Rudi Vranckx, Lubach. * Mooiste plek van Nederland: Amsterdam, met al zijn culturen door elkaar.

Wat voor cijfer geef je je leven? 8 (Goede band met kinderen, kleinkinderen en met de buurt hier.

Wat voor cijfer geef je Nederland? 6 (De algemene opinie is omgeslagen, ik heb minder vertrouwen in politieke leiders van nu).

Wat is je levenswijsheid?Geniet nu, want je neemt het niet mee.

 

Wat heb je nodig in een maatschappij?

Mijn vrouw en ik hebben niet zoveel nodig op dit moment. We hebben een goed pensioen en het gaat goed met ons, onze kinderen en kleinkinderen. 

Wel zou ik willen dat alles niet elke discussie zo naar het zwart-wit wordt getrokken. Laten we eerst praten in respect met elkaar, net zoals wij nu doen. Ik vertel je over mijn leven en jij over jouw leven. Zo leren we elkaar kennen en beter begrijpen. Dus ja, wat ik nodig heb, dat is nuance.

Wat heb je te geven in een maatschappij?

Nog steeds geef ik 1x per week bijles op een jongensinternaat. Zo houd ik contact met de jeugd, dat vind ik heel leuk.

Daarnaast hebben wij een hele goede band met de mensen hier in de straat. Iedereen woont er al lang, de meesten zijn nu ook gepensioneerd. Onze beide naaste buren hebben onze huissleutel als we op vakantie gaan, zodat ze het huis in kunnen in geval van nood. Andersom is dat ook zo. Als zij op vakantie zijn ruimen we hun post op en geven we de planten water.

 

Wat zou je doen als je de baas was van Nederland? 

Als baas van Nederland zou ik me meer bemoeien met de opvoeding van kinderen, want daar schort het nog wel eens aan. Structuur bieden – in mijn klas wisten kinderen precies waar mijn grens lag – is iets wat je moet leren en ik zie dat veel ouders niet weten hoe dat moet. Ook zou ik meer investeren in vakken als maatschappijleer die nu vaak ondervertegenwoordigd zijn door allerlei bezuinigingen.

Verder zou ik ten alle tijden eerlijk blijven. Als ik iets zou hebben beloofd wat ik niet kan nakomen, dan zou ik zo eerlijk mogelijk uitleggen dat het niet gelukt is omdat ik samen heb moet werken met andere partijen. Ik zou nooit tegen alle feiten in blijven liegen omdat je juist daarmee het vertrouwen van de kiezer aantast.

En ik zou, ondanks dat er dingen verbeterd kunnen worden, de mensen ook willen zeggen in wat voor mooi land we leven. Neem de zorg. In Suriname moet je niet zieker worden dan een beetje hoofdpijn of koorts, want in alle andere gevallen heb je een probleem. Wij kennen iemand die een hartaanval had en in de wachtkamer op zijn beurt moest wachten. Hij heeft het niet overleefd. Dan is de zorg in Nederland toch echt veel beter.

 
 

DORDRECHT, De omgeving van THEO