Geboren te: Congo (DRC). * Afkomst vader: Congo. * Afkomst moeder: Congo. * Burgerlijke staat: Getrouwd. * Kinderen: Drie. * Beroep: Financiële administratie autobedrijf, Voorzitter stichting Adavoc. * Hobbies: Dansen, muziek, hardlopen, lezen.* Favoriete nieuwsbron: Ik kijk weinig nieuws. Favoriet TV programma: Erica op reis, Zembla. * Mooiste plek van Nederland: De grote markt van Goes.

Wat voor cijfer geef je je leven? 9 (We zijn allemaal gezond en alles is goed, ik ben heel tevreden).

Wat voor cijfer geef je Nederland? 7 (We moeten blijven zien wat we hebben, want we hebben zoveel te verliezen).

Wat is je levenswijsheid? ...

Wat heb je nodig in een maatschappij?

Eigenlijk heb ik alles en daar ben ik zeer dankbaar voor: mijn man, het autobedrijf, veel vrienden, gezonde dochters. Maar als ik iets moet noemen wat ik nodig heb dan is het respect. Want als ik jou respecteer en jij mij, dan pas kunnen we het gesprek aan gaan. 

Onze maatschappij hier geeft ons zo veel, zoals bijvoorbeeld de zorg die we krijgen. Als je in Congo ziek wordt dan moet je eerst kijken of je genoeg geld hebt om naar het ziekenhuis te gaan, en áls je dat hebt dan moet je kijken of er überhaupt een ziekenhuis met genoeg expertise. Dat is in Nederland zoveel beter. We vergeten deze luxe te vaak, ook ik.

Wat heb je te geven in een maatschappij?

Ik zet me in voor mijn land Congo door middel van mijn Stichting Adavoc. Ook geef ik lezingen op scholen, verenigingen, kerken, enz. Het is belangrijk dat Nederlanders begrijpen dat het conflict in Congo niet alleen een burgeroorlog is, maar dat het ook gaat over de grondstoffen die Congo bezit. Het heeft de beste kwaliteit koper, kobalt, diamanten en goud en het bezit 64% van het coltaan ter wereld, dat in onze smartphones en computers zit. Veel (Westerse) ontvangers van deze grondstoffen hebben belang bij het behouden van de chaos die al 20 jaar in het land heerst.

Daarnaast spreek ik zo nu en dan af met andere buitenlandse mannen en vrouwen die korter in Nederland zijn dan ik. Ik probeer hen vertrouwen te geven in het opbouwen van hun bestaan in Nederland. Dat ze denken, als zij het kan, dan kan ik het ook. 

Wat zou je doen als je de baas was van Nederland? 

In de supermarkt zie ik zo nu en dan kinderen die gaan schreeuwen, iets wat ik niet ken van mijn eigen dochters. Doordat zij al op jonge leeftijd mee moesten vluchten werden ze juist meegaand en zelfstandig, ze wasten af staande op een stoel, we moesten samen overleven. Ik zei altijd tegen hen: 'meisjes, we zijn een team'. Dit alles heeft gezorgd voor drie hele sterke en zelfstandige dochters. Naast dat het een moeilijke tijd was, hebben ze ook heel veel geleerd in die tijd.

Dus als ik de baas zou zijn dan zou ik een methode ontwikkelen waarin we gezamenlijk ouders en kinderen begeleiden vanaf hun geboorte tot aan de eerste dag van de kleuterschool, zodat ze zelfstandig kunnen worden. Dat is ook prettig voor de kinderen zelf. Bijvoorbeeld in Congo hebben we hele basale manieren geleerd die een goede basis leggen. Hoe zit je aan tafel? Hoe gebruik je je bestek? Hoe ga je om met andere kinderen? Dat is hier in Nederland ook belangrijk.

Ook zou ik op school meer Staatsinrichting onderwijzen. Wanneer mensen beter leren begrijpen hoe beleid ontstaat, dan zullen ze ook beter leren nuanceren. Een maatschappij gaat niet alleen over individuen, maar op een gezamenlijke kijk op dingen. Dus niet alleen mijn groep of jouw groep, maar leren kijken naar het geheel. 

En als laatste zou ik willen zeggen: vrijheid van meningsuiting is heel belangrijk, maar soms vind ik het tegenwoordig echt te ver gaan. Niemand wordt er beter van door een ander te kwetsen.