Nederland leerde hij kennen vanuit het zicht van de conducteur: "In het westen zijn ze opener maar verbaal ook harder, maar aan de oostkant van de IJssel daar vechten ze eerder. Daar moet je allemaal mee omgaan, het is een prachtig beroep.
Toch verloor juist hij, conducteur in hart en nieren, het plezier in zijn werk. Managers wilden hem een rondje om de kerk laten rijden omdat dat effectiever zou zijn. 'Ze begrepen de passie niet die wij voor ons werk en onze treinen hadden,' zegt Henk, 'een conducteur moet elke dag door álle regio's van Nederland heen, de ene dag een intercity, de volgende dag een stoptrein.' Toen de managers niet naar hun betoog wilden luisterden, stopte Henk ook met naar hen te luisteren. 'Ze namen ons niet serieus'.