Zijn vader werkte bij de treinen als remmer, rangeerder en stationsbeambte, zijn ooms waren machinist en treinschilder. Dat Henk na een carrière als verkoper toch treinconducteur werd was dan ook niet vreemd. De hele familie zat in de treinen, zelfs opa vroeger ook.

Henk was op z'n best als alles op het spoor 'naar de klote liep', zoals hij zelf zegt. Sneeuwstormen, uitzonderlijke vertragingen, voetbalsupporters en discovervoer, dan was hij in zijn element. Maar er waren ook verschrikkelijke kanten aan zijn werk: de zelfmoorden en ongelukken. Dan moest hij als eerste dat spoor op met een verbandtrommel in de ene hand en een plastic kleedje in de andere hand. 

Nederland leerde hij kennen vanuit het zicht van de conducteur: "In het westen zijn ze opener maar verbaal ook harder, maar aan de oostkant van de IJssel daar vechten ze eerder. Daar moet je allemaal mee omgaan, het is een prachtig beroep.

Toch verloor juist hij, conducteur in hart en nieren, het plezier in zijn werk. Managers wilden hem een rondje om de kerk laten rijden omdat dat effectiever zou zijn. 'Ze begrepen de passie niet die wij voor ons werk en onze treinen hadden,' zegt Henk, 'een conducteur moet elke dag door álle regio's van Nederland heen, de ene dag een intercity, de volgende dag een stoptrein.' Toen de managers niet naar hun betoog wilden luisterden, stopte Henk ook met naar hen te luisteren. 'Ze namen ons niet serieus'.

 

Geboren te: Hengelo. * Afkomst vader: Nederland. * Afkomst moeder: Nederland. * Burgerlijke staat: Getrouwd. * Kinderen: Twee. * Beroep: Treinconducteur, sinds 10 jaar gepensioneerd. * Hobbies: Bijenhotel, fruitbomen, natuur, zeilen. * Favoriete nieuwsbron: Tubantia, AD  Favoriet TV programma: FC De kampioenen, RTL Late Night. * Mooiste plek van Nederland: Het Gaastmeer in Friesland. 

Wat voor cijfer geef je je leven? 8 (Ik ben mezelf, en ik heb vrijheid).

Wat voor cijfer geef je Nederland? 6 (De politiek is veel bla-bla, het zegt me niks. En Wilders is een griezel).

Wat is Uw levenswijsheid? Je moet mensen niet verwennen, maar wel verzorgen.

Wat heb je nodig in een maatschappij?

Voor mij en mijn kinderen (die nu rond de 40 jaar zijn) is alles prima gegaan. Wij hebben de kans gehad om ons op te werken, kregen een vaste baan en we konden een huis kopen. Dat gaf vastigheid, rust en we voelden ons tevreden. Maar waar ik me zorgen over maak is dat mijn kleinkinderen zich straks moeten redden met nul uren contracten en flexwerk. Hoe kunnen zij daarmee hun leven opbouwen? Ik zou hen zo graag de zekerheid gunnen die wij ook hebben gehad.

Wat heb je te geven in een maatschappij?

Ik wil graag solidair zijn met de maatschappij. Mensen oproepen om de schouders tegen elkaar te zetten en voor elkaar te zorgen. Zo vind ik bijvoorbeeld dat er voor iedereen een collectieve verzekering moet zijn. Hierin betaal ik voor een zwangere vrouw en zij betaalt voor de dag dat ik ziek wordt. Ik wil niet alleen in mijn eigen hokje denken. 

Wat zou je doen als je de baas was van Nederland? 

Ten eerste: Het lijkt me gruwelijk om de baas van Nederland te moeten zijn. Dus in dit verhaal ben ik liever de adviseur:

Mijn advies zou zijn om een nog sterker vangnet te maken, een beetje zoals we dat in de jaren "70 ook hadden. Dus weg met de nul uren contracten en flexwerk, maar gewoon weer vaste banen voor iedereen. Mensen moeten nu zoveel beslissen en zelf regelen dat veel van hen op hun tenen lopen. Dat niks meer zeker is maakt hen onzeker en ontevreden. En dan gaan ze bijten.

Begrijp me goed, ik raad de baas zéker niet aan om Nederlanders een kruik te geven, een luier en een speen in de bek. Je moet mensen nooit verwennen of je als overheid teveel bemoeien met hun leven door duizend regeltjes. Maar je moet ze wel verzorgen door zekerheid en solidariteit te geven, dat is alles.

Ook moeten zaken als gezondheidszorg en openbaar vervoer weer gecentraliseerd worden. Dat is en blijft van ons allemaal.

 
 

HENGELO, De omgeving van HENK