KEUKENTAFELS EN MATJES

Soms vraag ik me wel eens af: hoe kon ik nou de hele wereld over reizen om overal verhalen te beluisteren, en Nederland met z'n verhalen een beetje nonchalant vergeten?

Ik denk dat het mijn drang naar avontuur was. Een aantal jaren goldt voor mij dat hoe langer ik in het vliegtuig zat, hoe groter blijkbaar het avontuur was. Maar nu ik (opeens!) 42 jaar ben beginnen me allerlei dingen in mijn eigen land op te

vallen. De schoonheid, de diversiteit van de mensen en het landschap. Maar vooral ook, de kwetsbaarheid ervan. Ik kan er soms bijna een potje van janken.

De vele gesprekken met mensen in conflictgebieden hebben me zo vaak doen voelen hoe prettig het is om in een land te wonen waar, ook al zijn risico's niet uit te sluiten,  in ieder geval veiligheid is. Ik ben benieuwd of mijn medelanders dat ook zo zien...?