De ouders van Jan-Willem, beiden van boerenafkomst en geboren en getogen op Texel, namen in 1983 een schapenboerderij over van drie oudere zusters. Ze knapten de hele boel op. Hun zoon Jan-Willem nam een aantal jaren geleden de boerderij over.
"Ik heb wel een paar jaar in Leeuwarden op kamers gezeten vanwege de landbouwschool," vertelt Jan-Willem, "maar dat was gewoon een hok met een bed." Ieder weekend kwam hij terug naar Texel omdat hij wilde zien hoe de boerderij draaide en hoe het met z'n vrienden was. Het stond altijd vast dat hij na 4 jaar weer terug zou komen. "Mijn wortels zitten hier zo diep dat ze er in Australië weer uit komen."
Bij Jan-Willem staat het welzijn van zijn dieren en het behoud van de omgeving centraal. Het liefst zou hij nóg meer zelfvoorzienend worden. De lente, wanneer de lammetjes geboren worden, is de meest spannende tijd: pas dan ziet hij wat er uit zijn kruisingen is gekomen.
Hoe vaak de boot ook naar het vasteland en weer terug gaat, het zal altijd een barrière blijven. De inwoners van Texel zijn meer op elkaar aangewezen dan elders in Nederland. "Misschien heeft dat ons wel meer eigengereid en eigenwijs gemaakt," zegt Jan-Willem, "maar we zijn ook ondernemend en heel sociaal. We leven hier met een best kleurrijk volkje."