Tien jaar geleden ging André trouwen in een feesttent in de wei en nodigde hij iedereen in het dorp uit. Zijn vrouw was zwanger, hij had de leukste baan als journalist bij het Udens Weekblad, en ontmoette door zijn werk veel nieuwe mensen. De toekomst was zo positief. Maar toch is het anders gegaan.

Helaas hield het huwelijk geen stand en kreeg hij de volle zorg voor de kinderen. Doordat het economisch slecht ging met de krant werd hij ontslagen. Nu werkt hij parttime als eieren-raper bij een kippenboer. Maar Andre blijft positief. In zijn vrije tijd is hij bezig met het schrijven van een kinderboek.

 

Geboren te: Veghel. * Afkomst vader: Nederland. * Afkomst moeder: Nederland. * Burgerlijke staat: Gescheiden. * Kinderen: Twee. * Beroep: Journalist, maar nu werkloos. Parttime eieren rapen. * Hobbies: Piano spelen, kinderboeken schrijven, toneel spelen. * Favoriete nieuwsbron: Journaal, Brabants dagblad, RTL Nieuws, AD. Favoriet TV programma: Tour de France, Max Verstappen, Nieuwsuur, Pauw * Mooiste plek van Nederland: Kasteel Heeswijk.

Wat voor cijfer geef je je leven? 7 (want het is hard werken voor een beetje geluk).

Wat voor cijfer geef je Nederland? 9 (Er gaat heel veel goed)

Wat is je levenswijsheid? Als je schatrijk wilt worden, dan moet je je hebzucht verminderen.

 

Wat heb je nodig in een maatschappij?

Door mijn ontslag gebeurde precies datgene waar ik bang voor was: werkloos zijn. Ik kom uit een omgeving waar 'werken voor de kost' erin geramd zit. Nu ben ik blij dat er in Nederland een vangnet bestaat voor een periode zoals deze. Want ik merk dat, na alles wat er afgelopen jaren gebeurd is, het ook nodig is om even de tijd te krijgen voor rust. 

Wat heb je te geven in een maatschappij?

Ik doe graag dingen zonder dat ik er iets voor terug hoef te hebben. Zo ruim ik soms stukjes afval en papiertjes op van straat. En op Marktplaats heb ik een keer een bed voor niets weggegeven. Ik zie ook dat andere mensen in de buurt hier goede dingen doen, zoals het snoeien van de heg van mijn buurvrouw Toos.

Ook ben ik bezig met het schrijven van een kinderboek aan de hand van een waargebeurd verhaal over de WO II in Oost Brabant. Ik hoop dat dit boek, als het klaar is, zal worden ingezet om begrip te kweken bij de lokale kinderen hier in de regio die met Afghaanse en Syrische kinderen in de klas zitten en die veel hebben meegemaakt. De oorlog is geen ver van hun bed show.

In de toekomst wil ik graag weer meer doen. Maar voor nu voelt het soms: 'ik heb zelf even genoeg aan mijn hoofd.' Ik wil mijn kinderen alle aandacht kunnen geven na de woelige periode. Om anderen te helpen moet je ook zelf de ruimte hebben.

Wat zou je doen als je de baas was van Nederland? 

Ik zou mensen wat minder keuzes geven, zoals dat ze bijvoorbeeld elk jaar weer moeten kiezen bij welke zorgverzekering ze willen. Het lijkt of dit vrijheid geeft, het geeft voor veel mensen stress om zelf te moeten uitzoeken of het ziekenhuis waar je graag komt wel of niet door je zorgverzekering wordt vergoed.

Daarnaast zou ik mensen aanmoedigen om allemaal een 'man-bijt-hond' te zijn. Daarmee bedoel ik dat ze ook eens moeten praten met mensen buiten hun eigen bekende groepje. Tijdens mijn werk voor de krant kwam ik zelf met zoveel verschillende mensen in contact dat me dat echt de ogen heeft geopend. Van Frans Bauer tot vluchtelingen tot mensen van wie kun kind hen ontnomen was, ik sprak met iedereen. Het heeft me geleerd dat iedereen een verhaal heeft en dat je nooit over iemand kunt oordelen als je het verhaal niet kent. 

 
 

MARIAHEIDE, De omgeving van ANDRE